Το Νόμπελ Φυσικής για το 2022 δόθηκε στους Alain Aspect, John F. Clauser και Anton Zeilinger «για πειράματα με διεμπλεγμένα φωτόνια, που αποδεικνύουν την παραβίαση των ανισοτήτων Bell και αποτελούν πρωτοπορία για την επιστήμη της κβαντικής πληροφορίας». Πρόκειται για το φαινόμενο της κβαντικής διεμπλοκής το οποίο ξεκίνησε να παρατηρείται από το 1935.
Ο όρος κβαντική διεμπλοκή περιγράφει το φαινόμενο κατά το οποίο δύο σωματίδια ή ομάδες σωματιδίων που δημιουργούνται μαζί ή αλληλοεπιδρούν συνενώνοντας τις κυματοσυναρτήσεις τους, μένουν σε κατάσταση διεμπλοκής μεταξύ τους, ασχέτως του χώρου που μεσολαβεί πλέον από το ένα στο άλλο.
Τα σωματίδια επικοινωνούν μεταξύ τους στιγμιαία ανεξαρτήτου απόστασης σα να βρίσκονται ακόμα σε «επαφή», σε σύνδεση μεταξύ τους, σε κατάσταση διεμπλοκής.
Ως φαινόμενο προβλέφθηκε μαθηματικά και έχει πλέον παρατηρηθεί και πειραματικά. Μάλιστα σύντομα αναμένεται να αρχίσουν και οι τεχνολογικές εφαρμογές του όπως κβαντικοί υπολογιστές και δίκτυα υπέρ υψηλών ταχυτήτων κατά τα οποία η πληροφορία θα μεταδίδεται σε ασύλληπτα γρήγορες ταχύτητες. Οι επιστήμονες διαφωνούν σχετικά με την προέλευση του η αναζητούν τρόπο να την εξηγήσουν με καθημερινούς όρους.
H στιγμιαία επικοινωνία που παρουσιάζεται με την κβαντική διεμπλοκή πάει κόντρα στον κόσμο, όπως τον έβλεπε ο Αϊνστάιν μέσα από την θεωρία της σχετικότητας, όπου τίποτα δεν συνέβαινε αυτόματα και η μέγιστη ταχύτητα ήταν αυτή του φωτός. Ο ίδιος αποκαλούσε το φαινόμενο "απόκοσμο" και "αλλόκοτο", καθώς δεν μπορούσε να προσδιορίσει το γιατί συμβαίνει.
Αυτή η επιστημονική διαπίστωση παρουσιάζει πολλές προεκτάσεις και μπορεί εύκολα να εκληφθεί ως τεκμηρίωση της σύνδεσης του μικρόκοσμου με τον μακρόκοσμο, του ενός με του άλλου. Καθώς το σύμπαν συνεχώς διαστέλλεται και τίποτα ποτέ δεν χάνεται απλώς αλλάζει μορφή όλα συνυπάρχουν και αλληλοεπηρεάζονται.
Αυτομάτως γεννιούνται τεράστια φιλοσοφικά θέματα καθώς και ζητήματα όπως η δυνατότητα επικοινωνίας με τμήματα του σύμπαντος πέρα από τον ορίζοντα γεγονότων μας που καθορίζεται από την ταχύτητα φωτός.
Η κβαντική διεμπλοκή ίσως αποτελεί το θεμέλιο στην αναζήτηση απαντήσεων για τον κόσμο εκπορευομένων από μια σκοπιά συσχετισμού και αμοιβαίας αλληλεπίδρασης μεταξύ τους και όχι μέσω αιτίου-αιτιατού. Εφόσον τα διεμπλεγμένα κβάντα αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους ανεξαρτήτου απόστασης και δεδομένου του γεγονότος ότι και ο ίδιος ο άνθρωπος αποτελείται από φωτόνια εύλογα υπάρχει η διατύπωση της θέσεως ότι και οι άνθρωποι συμπεριφέρονται κατά τον ίδιο τρόπο μεταξύ τους, σα να βρίσκονται δηλαδή σε μια κατάσταση διεμπλοκής.
Η σοβαρότερη φιλοσοφική επίδραση του φαινομένου είναι πως επιβεβαιώνει την άποψη πως τα πάντα στο σύμπαν είναι ένα. Όλα είναι, πηγάζουν από ένα και όλα είναι συνδεδεμένα.
Αν στην αρχή του χρόνου όλα τα σωματίδια της ύλης ήταν συνδεδεμένα στην αρχική ανωμαλία, τότε όλα τα σωματίδια στο σύμπαν βρίσκονται σε μια μορφή διεμπλοκής. Άρα όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με όλα στο σύμπαν και μάλιστα με τρόπο που υπερβαίνει το χρόνο αφού η μεταφορά της πληροφορίας γίνεται στιγμιαία.
"Οι εμπειρίες [ψυχικές] δεν θεωρούνται πλέον σπάνια ανθρώπινα ταλέντα, θεϊκά χαρίσματα ή "δυνάμεις" που ξεπερνούν με μαγικό τρόπο τα συνηθισμένα φυσικά όρια. Αντίθετα, γίνονται μια αναπόφευκτη συνέπεια του να ζεις σε μια διασυνδεδεμένη, διεμπλεγμένη φυσική πραγματικότητα".
Comentários