«Όταν μιλούσαμε για ελευθερία»

Δεν είναι απλά άποψη ότι η «υποδούλωση» του ανθρώπου έχει ξεπεράσει το οικονομικό πεδίο και εξαπλώνεται πλέον στον εσωτερικό, πνευματικό του κόσμο μετατρέποντάς τον σε μια νευρωτική μαριονέτα, η οποία μέχρι χθες ήταν πεπεισμένη ότι απολαμβάνει το μέγιστο βαθμό ελευθερίας και παντοδυναμίας της. Ο ελεύθερος άνθρωπος, μια «μαγική εικόνα» που κατέρρευσε σε μια στιγμή, καθώς έφτασαν 3’ στο δελτίο των ειδήσεων των 8 και χάθηκε ότι θεωρούσε δεδομένο, ότι θεωρούσε προσωπική του «περιουσία». Τώρα, ψάχνει σε πεδία που είχε απαξιώσει -συναισθηματικά, πνευματικά, ψυχικά- και με αρχές που θεωρούσε δήθεν στεγανοποιημένες και απαράβατες….. αλλά όχι….., αυτά που θα μπορέσουν να τον κρατήσουν όρθιο και ισορροπημένο στην νέα πραγματικότητα της πνευματικής και ψυχικής αναταραχής, της οικονομικής και κοινωνικής αστάθειας, του πόνου και της απώλειας, του φόβου για την πιθανότητα και του αφανισμού ακόμα.

Η ανθρωπότητα δοκιμάζεται για άλλη μια φορά και ο άνθρωπος δε φαίνεται να είναι ούτε τώρα προετοιμασμένος και αρκείται απλά, πειθήνια, να ακολουθεί οδηγίες. Όταν τελειώσει βέβαια αυτή η περίοδος δοκιμασίας, που κατά τα φαινόμενα θα είναι μακρά, σχεδόν όλοι μας θα βλέπουμε τον κόσμο με διαφορετικά μάτια. Ίσως κάποιοι από εμάς προσαρμοστούν καλύτερα -αποδεχόμενοι και την τραγική πτυχή της ανθρώπινης ύπαρξης- σε μια άλλη ισορροπία μέσα στον κόσμο. Όσοι βιάζονται να σκιαγραφήσουν ένα καλύτερο ή ένα χειρότερο μέλλον, είναι πολύ πιθανό ότι, αμφότεροι, θα κάνουν σοβαρά σφάλματα στις προβλέψεις τους. Η μόνη βεβαιότητα, επί του παρόντος, είναι ότι ο κόσμος αλλάζει με ρυθμούς πιο γοργούς από χθες. Ο ιστορικός χρόνος πυκνώνει, αλλά κανείς δεν γνωρίζει πώς θα μοιάζει η επόμενη μέρα. Οι δύσκολοι καιροί όμως ξεπερνιούνται με ευπρέπεια και ψυχραιμία, χωρίς υπερβολές και φανφάρες, διατηρώντας τη βελτιοδοξία μας για το ανθρώπινο είδος. Ναι, ο κόσμος, όσο κακός και αν είναι, μπορεί να βελτιωθεί και μαζί του κι εμείς. Ευτυχώς για το ανθρώπινο γένος υπάρχει συνέχεια, καθώς ισχύει αυτό που είχε περιγράψει ο Σαίρεν Κίρκεγκωρ, στο Ημερολόγιο του 1834: «Υπάρχει, σε κάθε άνθρωπο, κάτι που αντιστέκεται περισσότερο κι απ’ τον πιο ανθεκτικό γομφίο, κάτι περισσότερο κολλημένο από ένα χέρι ή ένα πόδι. Η επιθυμία του να ζήσει!».

Όταν ξαναμιλήσουμε λοιπόν για ελευθερία καλύτερα αυτή τη φορά να ξέρουμε τι λέμε, τι τίμημα είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε, τι ανταπόδοση θα λάβουμε στο τέλος και κυριότερα… πως θα την κρατήσουμε και τη διαφυλάξουμε στο μέλλον.